Verschillende typen gliomen

Bij glioblastomen bestaat de behandeling vaak uit een combinatie van bestraling en chemotherapie. De chemotherapie voor glioblastomen is in de meeste gevallen temozolomide. Dit zijn capsules die je thuis kunt slikken. Deze chemotherapie combineren we met bestraling (radiotherapie). Na het afronden van de bestraling geven we nog 6 kuren chemotherapie. De eerste 5 dagen van zo’n kuur wordt temozolomide geslikt, gevolgd door 23 dagen rust. Bijwerkingen van deze kuren bestaan vooral uit onderdrukking van het bloedvormende beenmerg, waardoor een tekort aan bloedplaatjes kan ontstaan. We controleren daarom dus frequent het bloed. Ook geven we tijdens de bestralingsperiode uit voorzorg antibiotica.

De toevoeging van temozolomide-chemotherapie levert vooral winst op voor wat jongere patiënten met een wat betere conditie bij wie veel tumor is weggehaald tijdens de operatie, of bij wie het MGMT-eiwit niet kan worden aangemaakt. In andere gevallen is het de vraag of deze chemotherapie zinvol is.

Voor de bestraling zijn er twee schema’s: in het ene schema wordt gedurende drie weken bestraald, in het andere schema gedurende zes weken. Vooral bij oudere patiënten en patiënten in een minder goede conditie wordt vaak een korter schema gehanteerd omdat dat vaak wat beter verdragen wordt. Er wordt dan in de kortere periode per dag een hogere dosis gegeven. Op langere termijn heeft dat misschien iets meer bijwerkingen, maar op korte termijn wegen de voordelen zwaarder.

Vanwege de beperkte gevoeligheid van glioblastomen voor chemotherapie wordt veel onderzoek gedaan naar betere medicijnen voor deze tumor. Het gaat daarbij zowel om patiënten die nog niet bestraald zijn als om patiënten bij wie de tumor na bestraling is teruggekeerd.